University of Twente Student Theses

Login

Risicocommunicatie bij veiligheidsregio's: een onderzoek naar de organisatie en de status van risicocommunicatie bij de Nederlandse Veiligheidsregio’s.

Janssen, M. (2011) Risicocommunicatie bij veiligheidsregio's: een onderzoek naar de organisatie en de status van risicocommunicatie bij de Nederlandse Veiligheidsregio’s.

[img] PDF
1MB
Abstract:In 2010 is de Wet Veiligheidsregio’s van kracht geworden. Nederland is opgedeeld in 25 Veiligheidsregio’s, waar binnen diverse partijen samenwerken aan een effectieve voorbereiding op- en bestrijding van crises en rampen. De Wet Veiligheidsregio’s heeft consequenties voor de risicocommunicatie in Nederland. Verantwoordelijkheden zijn verschoven van gemeenten naar de Veiligheidsregio’s. Omdat Veiligheidsregio’s relatief nieuw zijn, is er nog weinig inzicht in de organisatie van de risicocommunicatie binnen deze regio’s. Het doel van dit onderzoek is het geven van een overzichtelijke beschrijving van de huidige status en organisatie van risicocommunicatie bij de Veiligheidsregio’s in Nederland. Op basis van eerder onderzoek is er in dit onderzoek gebruik gemaakt van drie concepten: Structuur en Organisatie, Visie en Strategie en het Netwerk van de Veiligheidsregio’s. Deze concepten vormen de rode draad in het onderzoek. Zeven geselecteerde Veiligheidsregio’s zijn door middel van interviews ondervraagd. Van de overige achttien regio’s hebben er tien door middel van een online of schriftelijke vragenlijst meegewerkt aan het onderzoek. Dit betekent een respons van zeventien van de vijfentwintig Veiligheidsregio’s. Structuur en Organisatie Het overgrote deel van de Veiligheidsregio’s heeft, zoals verplicht is in de Wet Veiligheidsregio’s, een Regionaal Risico Profiel ontwikkeld en kunnen aan de hand van dit risicoprofiel aangeven wat de risico’s met de hoogste prioriteit zijn. Deze gegevens zijn belangrijke input voor het risicocommunicatiebeleid van de Veiligheidsregio’s. Bijna de helft van de Veiligheidsregio’s heeft echter (nog) geen dergelijk beleid. De regio’s die wel risicocommunicatiebeleid ontwikkeld hebben, kiezen vooral voor centraal beleid, dat decentraal wordt uitgevoerd door met name de gemeenten. Een bekend gezegde binnen de communicatiewereld is ‘intern beginnen is extern winnen’. De interne structuur en organisatie blijkt echter in veel gevallen nog onvoldoende. Met name de lage budgetten en capaciteit en het gebrek aan bestuurlijke aandacht zijn een doorn in het oog van veel Veiligheidsregio’s en belemmeren een goede organisatie. Visie en Strategie Veiligheidsregio’s communiceren in uiterst beperkte mate rechtstreeks met burgers, en in die enkele gevallen op een traditionele, technische wijze. Interactie met de burger ontbreekt, al zijn er regio’s die hier verandering in willen brengen. Het risicocommunicatiebeleid is in veel gevallen proactief, al ligt de uitvoering vaak bij de gemeenten of kolommen. In het beleid wordt regelmatig gewezen op de haalplicht van de burger. Saillant detail is dat Veiligheidsregio’s echter geen zelfinitiatief bij de burger ervaren. Burgers moeten dan ook door middel van campagnes gewezen worden op de haalplicht. Veiligheidsregio’s beschikken over weinig eigen risicocommunicatiemiddelen, maar er zijn ook voorbeelden van regio’s die wel actief middelen ontwikkelen. Netwerk Gemeenten worden door Veiligheidsregio’s gezien als belangrijkste stakeholders op het gebied van risicocommunicatie. Dat is niet vreemd omdat zij in veel gevallen ook verantwoordelijk worden gesteld voor de uitvoering hiervan. De lokale overheid heeft dan ook veruit het meeste invloed op het risicocommunicatiebeleid van de regio’s. Ook een aantal kolommen, zoals de Brandweer en de GHOR, worden gezien als belangrijke stakeholders. De omgeving van de Veiligheidsregio’s, bestaande uit burgers en ondernemingen, blijkt ook vrij veel invloed te hebben op het risicocommunicatiebeleid. Opvallend is echter dat burgers niet als stakeholders gezien worden door de Veiligheidsregio’s. Hoewel veel regio’s al samenwerken blijkt er toch grote behoefte te zijn aan onderlinge informatie-uitwisseling met betrekking tot risicocommunicatie.
Item Type:Essay (Master)
Faculty:BMS: Behavioural, Management and Social Sciences
Subject:05 communication studies
Programme:Communication Studies MSc (60713)
Link to this item:https://purl.utwente.nl/essays/60895
Export this item as:BibTeX
EndNote
HTML Citation
Reference Manager

 

Repository Staff Only: item control page